पिढ्यान्पिढ्यांच्या अबोलतेला लिहिते-बोलते करण्याचा एक इवलासा प्रयत्न
हिमालयाची निधडी छाती….
चंद्र मेघात झाकलेला अन, नदीस पूर होता भटकल्या होडीत ’ती अन मी’ किनारा दूर होता..
ढळलेल्या सांज समयासी, खुपच लांब बगीचा तो धोतर्याचे फ़ूल तिला दिले मी, काय कसूर होता ?
ती मला गवसलीच नाही, हृदय जळतच राहीले बर्फ़ात लपेटले हृदया, तरी निघत धूर होता..
झेलली किती आक्रमणे, माय मराठीने माझ्या ना डगमगली कदापि, जो तीचा शब्द शूर होता..
धडकले ते रक्तबंबाळ झाले, युद्धखोर ते टक्कर दिली! हा हिमालयाचा निधडा ऊर होता..
"शेतकऱ्यांचा राजा बळीराजा" या विषयावरील समग्र लेखन वाचण्यासाठी खालील लिंकवर क्लिक करा.
baliraja.com/srbali ***
वाचकांनी आजपर्यंत दिलेल्या एकूण भेटी
माझी वांगंमयशेती घाट्यात गेली परंतु माझ्या वाङ्मयशेतीला मात्र बरे भाव मिळत आहेत.
सध्या बळीराजावर 0 नोंदणीकृत सदस्य ऑनलाईन आहेत.